148
“Η Ελλάδα οφείλει να συνεργάζεται με όλους, να διατηρεί διπλωματικές επαφές με όλους, να δίνει το καλό παράδειγμα ως η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και τη Συνεργασία (II)”
Ένας άλλος εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι το κατά πόσο μία χώρα που συμμετέχει σε διεθνείς οργανισμούς και διεθνείς ενώσεις όπως το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Συμβούλιο Ασφαλείας της Ευρώπης, ανταποκρίνονται στις συμβατικές τους υποχρεώσεις.
Έτσι και η Ελλάδα επέλεξε να αποστείλει βοήθεια στην Ουκρανία στο πλαίσιο του δυνατού, αποβλέποντας αφενός στην τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων της Ελλάδος, ως οφείλει, βάσει των διεθνών συμφωνιών και ταυτόχρονα προσβλέποντας σε βοήθεια άλλων χωρών μελών του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην περίπτωση που η Ελλάδα δεχθεί επίθεση από την αναθεωρητική Τουρκία και τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ψάχνει απεγνωσμένα τρόπους να γαντζωθεί στην εξουσία ακόμη και αν χρειαστεί να προκαλέσει πόλεμο.
Αν δηλαδή μέναμε αμέτοχοι, θα δείχναμε μία θανάσιμη αδιαφορία για οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο και μάλιστα πολύ κοντά στην δική μας γειτονιά. Κάτι που θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο και θα ενθάρρυνε και την Τουρκία να συνεχίσει τις προκλητικές της ενέργειας.
Ήταν ένα σκληρό δίλημμα για την Ελληνική εξωτερική πολιτική, ένα δίλημμα το οποίο πολύς κόσμος αντιμετωπίζει με επιπολαιότητα. Εάν η Ελλάδα έδειχνε εμπράκτως τη συμπάθειά της προς τη Ρωσία, θα έπρεπε η Ελλάδα να αναμένει ανάλογη συμπεριφορά στην περίπτωση που η Τουρκία επιτεθεί στην Ελλάδα.
Μία τέτοια κίνηση θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο τις ιστορικές συμμαχίες που έχουμε συνάψει με πολύ κόπο στο παρελθόν.
Θα ωριμάσουν οι συνθήκες και θα ωριμάσει και ο κόσμος και θα καταλάβει ότι δεν πρέπει να τάσσεται με τη μία ή με την άλλη πλευρά χρησιμοποιώντας το συναίσθημα σαν να παρακολουθεί δηλαδή αγώνα ποδοσφαίρου της αγαπημένης του ομάδας.
Η Ρωσία είναι σημαντική χώρα, υπερδύναμη στον τομέα της ενέργειας αλλά δεν παύει να είναι μία δικτατορία. Δεν παύει να είναι μία χώρα η οποία έχει, όχι απλά έλλειψη δημοκρατίας, αλλά δεν έχει ζήσει έστω μία ημέρα δημοκρατικής διακυβέρνησης από την αρχή της ιστορίας της.
Είναι μία χώρα που διοικείται από ολιγάρχες που εκμεταλλεύονται το ρωσικό λαό και επιφέρουν και την καταστροφή σε γειτονικές χώρες προκειμένου να διατηρήσουν αυτά τα προνόμιά τους.
Η Ελλάδα είναι δεν έχει περιθώρια να λαμβάνει σκληρές θέσεις υπέρ του ενός ή του άλλου.
Ούτε το “τασσόμεθα με τη Δύση” του κ. Μητσοτάκη είναι πλήρως σωστό, αλλά ούτε και το “τασσόμεθα με τη Ρωσία” του λαού είναι πλήρως σωστό.
Συμμετέχοντας στους διεθνείς οργανισμούς η Ελλάδα, οφείλει να τηρεί τις συμβατικές της υποχρεώσεις οφείλει επιπλέον να το τονίζει αυτό πώς ότι κάνει το κάνει ακριβώς επειδή πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις της, ότι τάσσεται με τη διεθνή νομιμότητα και την τήρηση των διεθνών συνθηκών, όπως έχουν υπογραφεί θα κατατεθεί στον ΟΗΕ, πως είναι μία χώρα της οποίας ο κόσμος δεν λειτουργεί συναισθηματικά και πως η Ελλάδα είναι χώρα η οποία θα καταβάλλει τις απαραίτητες προσπάθειες για τήρηση του Διεθνούς Δικαίου αλλά και για την επαναφορά των διπλωματικών οικονομικών σχέσεων με κάθε χώρα, αμέσως μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν και επανέλθει η ειρήνη.
Τέλος, ως χώρα, οφείλουμε να συνεργαζόμαστε με όλους, να διατηρούμε διπλωματικές επαφές με όλους, να δίνουμε το καλό παράδειγμα, ως η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και τη Συνεργασία.